Χύτας Δ. Γιάννης
              Χειρουργός Ορθοπαιδικός MSc
              

Περιγράφεται συχνότερα ως χονδρομαλάκυνση της επιγονατίδας, ενώ αρκετοί τη συμπεριλαμβάνουν σε ένα γενικότερο σύνδρομο με την ονομασία ''πόνος στη πρόσθια επιφάνεια του γόνατος''. Εμφανίζεται συχνότερα σε κορίτσια της εφηβικής ηλικίας. Εντοπίζεται στο έσω τμήμα της επιγονατίδας. Συχνότερα είναι αποτέλεσμα υπερφόρτωσης και υπέρχρησης της άρθρωσης. Επιπλέον υπάρχουν και προδιαθεσικοί παράγοντες. Σπουδαιότερος όλων η ανατομική δυσαρμονία της επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης, η αλλαγή δηλαδή στον άξονα δράσης της και η υψηλή ή χαμηλή θέση της επιγονατίδας. Οι παράγοντες αυτοί οδηγούν σε αστάθεια. Αυτή με τη σειρά της μπορεί να προκαλέσει εκφύλιση του αρθρικού χόνδρου. Το σύνδρομο εκδηλώνεται ως πόνος στη πρόσθια επιφάνεια του γόνατος, κάτω από την επιγονατίδα. Ο πόνος αυξάνεται όταν η επιγονατίδα πιεστεί πάνω στους μηριαίους κονδύλους, όπως στην άνοδο και τη κάθοδο κλίμακας, στο κάθισμα για αρκετή ώρα με το γόνατο σε κάμψη 90°, στο βαθύ κάθισμα ή στο γονάτισμα. Κλινικά, το κύριο χαρακτηριστικό του συνδρόμου είναι ο πόνος κατά τη πίεση της επιγονατίδας πάνω στους μηριαίους κονδύλους. Ο πόνος γίνεται εντονότερος, εάν ταυτόχρονα ο ασθενής συσπάσει το τετρακέφαλο μυ. Μπορεί να συνυπάρχει υγρό στην άρθρωση, ενώ κριγμός κατά την κάμψη-έκταση παρατηρείται σε προχωρημένα στάδια της νόσου.

Οι απλές ακτινογραφίες είναι απαραίτητες για τον αποκλεισμό κυρίως άλλων παθολογικών καταστάσεων. Η μαγνητική τομογραφία είναι πιο αποτελεσματική στη διάγνωση, γιατί απεικονίζει με λεπτομέρειες το πάχος και την ομαλότητα του αρθρικού χόνδρου. Ακριβέστερη όμως διαγνωστική μέθοδος είναι η αρθροσκόπηση. Η διάγνωση του συνδρόμου δεν πρέπει να τίθεται πριν αποκλειστούν άλλα αίτια πόνου στη πρόσθια επιφάνεια του γόνατος:

• Κακώσεις μηνίσκων

• Σύνδρομο υμενικής πτυχής

• Οστεοχονδρίτιδα κάτω πόλου επιγονατίδας ή κνημιαίου κυρτώματος

• Διαχωριστική οστεοχονδρίτιδα μηριαίου κονδύλου

• Τενοντίτιδα επιγονατιδικού τένοντα

• Αρθρίτιδα επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης

• Ορογονοθυλακίτιδες

• Όγκοι

Η πάθηση συνήθως υποχωρεί με τη συντηρητική θεραπεία:​ α) μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη, β) φυσικοθεραπεία, γ) εγχύσεις (PRP), δ) αποφυγή υπερφόρτισης επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης.

Η χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται στις περιπτώσεις, όπου παρά την εφαρμογή συντηρητικής αγωγής για αρκετό χρονικό διάστημα, τα ενοχλήματα δεν υποχωρούν και περιλαμβάνει:

• Αρθροσκοπική  απόξεση και ομαλοποίηση της αρθρικής χόνδρινης βλάβης .

• Αρθροσκοπικούς τρυπανισμούς στο υποχόνδριο οστό, σε περιπτώσεις εκτεταμένης βλάβης, με στόχο τη δημιουργία ινώδους ιστού που θα μετατραπεί αργότερα σε ινώδη χόνδρο.

• Αποκατάσταση της αρμονικής λειτουργίας της επιγονατιδομηριαίας άρθρωσης: α) διατομή των έξω καθεκτικών συνδέσμων, β) μετατόπιση προς τα έσω του κνημιαίου κυρτώματος.

• Επιγονατιδεκτομή. Σε πολύ προχωρημένα στάδια της νόσου.

​